Ondersteuningsnetwerken: open brief van de vrije centra voor leerlingenbegeleiding

Geachte lezer,

 

De afgelopen weken is er heel wat gezegd en geschreven over de nieuwe ondersteuningsnetwerken. Onder meer de specifieke verplichting voor scholen van het officieel onderwijs om vanaf 1 januari 2018 afspraken te maken voor toetreding tot één ondersteuningsnetwerk, zorgt voor heel veel onduidelijkheid en ongerustheid. Scholen, maar ook ouders, maken zich zorgen dat de bestaande kwaliteitsvolle samenwerkingsverbanden tussen scholen buitengewoon onderwijs en scholen gewoon onderwijs hierdoor op de helling komen te staan. Tegelijk is er onzekerheid over de effecten op de samenwerking tussen de scholen van het officieel onderwijs en de vrije centra voor leerlingenbegeleiding.

 

Op onze directievergadering van donderdag 8 juni 2017 hebben de vrije centra hun gezamenlijke positie besproken. Hiermee willen ze duidelijk aangeven wat scholen van de vrije centra mogen verwachten, maar ook wat de vrije centra verwachten van de samenwerking.

 

Het uitgangspunt voor de vrije centra is dat de leerling centraal staat. Alles wat we doen is erop gericht dat de leerling zich goed voelt en zich maximaal kan ontplooien.

 

We vragen aan iedereen die vandaag bezig is met het uitbouwen van de netwerken, om samen met ons deze missie te realiseren. Als we dat doen, zijn we ervan overtuigd dat we kwaliteitsvolle samenwerkingsverbanden kunnen uitbouwen die een antwoord bieden op de specifieke ondersteuningsnoden van onze leerlingen. 

 

Het staat de scholen vrij om te bepalen bij welk ondersteuningsnetwerk ze aansluiten binnen de regels die de decreetgever hierover heeft bepaald. De vrije centra vinden niet dat ze een rol hebben in het bepalen bij welk netwerk scholen aansluiten. Als vrije centra zijn we betrokken op het pedagogisch project van de scholen waarmee we samenwerken. Dit houdt in dat we de keuzes van de scholen waarmee we samenwerken respecteren en ondersteunen.

 

Deze keuze houdt in dat we ons als vrije centra ten volle zullen engageren binnen de ondersteuningsnetwerken waar onze scholen voor kiezen. We rekenen er tegelijk op dat de ondersteuningsnetwerken deze uitgestoken hand aannemen en actief samenwerken met de CLB’s van de aangesloten scholen. Op deze manier kunnen scholen gewoon onderwijs, scholen buitengewoon onderwijs, pedagogische begeleidingsdiensten en CLB’s  - of ze nu in netoverstijgende of netgebonden netwerken samenwerken - de ondersteuning bieden die onze kinderen echt nodig hebben. Samen werken we aan meer inclusief onderwijs.

 

Stefan Grielens,